Od wielu lat do identyfikowania szkodliwych właściwości chemikaliów używano lokalnych i regionalnych standardów zwanych klasyfikacjami. Warianty identyfikowania właściwości chemikaliów i związanych z tym zagrożeń były przekazywane użytkownikom na etykietach i Kartach charakterystyki materiałów niebezpiecznych (Material Safety Data Sheets – MSDS) i często były niezrozumiałe.
Te nieprawidłowości skończyły się w 2008 r. w przypadku substancji czystych, a w 2015 r. w przypadku mieszanin i związków. Narodowi prawodawcy wprowadzili nowe dyrektywy ONZ dotyczące wprowadzenia Globalnie Zharmonizowanego Systemu Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów (GHS).
Aby sprostać tym wymogom, firmy i organizacje musiały zmienić procesy etykietowania, ponieważ nowy system GHS wymagał symboli ostrzegawczych zwanych piktogramami umieszczonych w czerwonym rombie. Po raz pierwszy umożliwiono drukowanie etykiet w dwóch kolorach. Wcześniej drukowano czarno-białe etykiety. System GHS kontroluje też rozmiar etykiety w zależności od objętości pojemnika, a także informacje, jakie mogą się znaleźć na etykiecie.
W świetle tych przepisów, firmy musiałyby mieć wiele wstępnie wydrukowanych czerwonych rombów w różnych rozmiarach, co jest wielce niepraktyczne. Dodatkowo, częste i nieprzemyślane drukowanie małej liczby etykiet może nieść za sobą duże koszty.